Je hebt 80 uur, wat ga je er mee doen?

Het is met grote regelmaat dat ik mensen om me heen hoor zeggen dat ze ook een boek aan het schrijven zijn. Ze zijn erg gedreven en het voelt ze goed. Ik word daar – als schrijver, maar zeker ook gewoon als mens – altijd heel blij van.

Weet je, doen wat je echt leuk vindt, hoeveel mensen worstelen daar eigenlijk mee? Ik denk dat we verbaasd zullen zijn als daar serieuze getallen over te vinden zouden zijn. Een groot percentage mannen en vrouwen die dagelijks naar hun werkgever gaan, puur om aan het eind van de maand de rekeningen te kunnen betalen.
Als je ze concreet zou vragen of ze tevreden zijn, of ze echt blij zijn op hun werk, dan zouden we schrikken van het antwoord. Zo ook in de privé situaties en de gezinnen.

Dat kun je toch niet serieus menen?

'Ik heb geen tijd om het te veranderen’ is een slecht en veel te vaak gehoord excuus. Een slecht excuus ja, dat meen ik serieus. Wat nou, geen tijd?  Heb je geen tijd om dat gene te doen waar je blij van wordt, en wél om het leven te leven waar je minder blij van wordt? Dat kun je toch niet serieus menen? Dan vraag ik me toch echt af hoe jij in je leven staat. Neem je genoegen met de helft van je blijheid, met de helft van je geluk?

Overzie je uren

Er zitten 168 uren in een week, waarvan je er – bij een gezonde nachtrust van acht uur – 56 in bed ligt. Houden we er nog steeds 112 over in die ene week. Stel dat je een 32-urige werkweek hebt, dan komen we op 80 uren die over zijn. Per week. Dat zijn er maar liefst 320 per maand! Hoe ga jij die invullen? Ik begrijp dat er veel activiteiten in die 80 uur ‘nodig’ zijn. Deze globale rekensom is enkel om aan te geven dat er wel zeker tijd is, als je concreet je week overziet. Eerlijk zijn waar je ruimte kunt maken.

 En dan is het de vraag, waar ga je je tijd aan besteden? Als zelfs die 32-urige werkweek je te zwaar valt, kun je in die  ‘vrije uren’ tijd reserveren om te gaan kijken naar ander werk of naar andere mogelijkheden bij dezelfde werkgever. Als jij graag een hobby of opleiding zou willen gaan doen, dan kun je in je vrije uren gaan oriënteren of wellicht sparen met een bijbaantje.  Wil je meer ruimte om te gaan wandelen, reserveer dan uren van die 80 uur om je wandelschoenen aan te trekken en de natuur in te gaan.
‘Waar een wil is, is een weg ‘, is een mooi spreekwoord, wat zegt; dat als je echt iets wilt, dat er dan altijd een manier is om het te realiseren, te slagen, je doel te bereiken. En ja, dat kost onder andere een investering aan tijd.

Waar word jij blij en gelukkig van?
Een boek schrijven kost tijd, kost doorzettingsvermogen, kost aandacht, kost ondanks alles op je pad toch je doel in beeld houden en doorgaan! De schrijver zondert zich af en verdwijnt in de verhalen en in de tijd. Op weg naar een nieuw boek.
Tijd maken, voor wat dan ook.  Als je nu naar jezelf kijkt… waar zou jij wat meer aandacht aan willen besteden? Aan iets wat voor jou is en waar jij echt blij en gelukkig van wordt!

Zodra je dat duidelijk hebt, verspil dan geen onnodige tijd maar ga aan de slag.  De uren zijn er, soms zelfs in overvloed. Het ligt er maar aan hoe jij ze indeelt.

 

Schrijver versus Spelbreker

Het was eind zomer... ik denk een jaar of zes geleden.
Ik zat aan de tuintafel met een goede vriend van me. We zaten wat te kletsen en ik zei op een gegeven moment; 'Weet je wat ik nou eigenlijk heel graag zou willen he?'
De vriend keek me vragend aan
'Ik zou graag willen schrijven, gewoon schrijver willen zijn...'
De vriend schoot in de lach...
'Nou', zei hij ...'zo ziet het er niet naar uit. Zie je hoe je er bij zit??'
Ik keek naar mezelf en zag dat ik met mijn ellebogen op de tafel leunde en mijn handen ondersteunden mijn hoofd.
Geen sprankje enthousiasme ...  geen vleugje kracht.
'Waarom schrijf je dan niet?' vroeg hij
Ik haalde mijn schouders op....
Hij vroeg me om de Schrijver in mij naar boven te laten komen en daarnaast de Diana die me op de een of andere manier steeds belemmerde  om te gaan schrijven. Die mocht ik ook een naam geven. Het werd De Spelbreker.
Ik mocht ze beide in een tuinstoel zetten ... denkbeeldig.
En toen vroeg de vriend mij om in de eerste stoel te gaan zitten.
Het was de stoel van de Schrijver.
Ik ging zitten en voelde me down en suf en bijna een mislukkeling. Ik zag in elkaar gezakt ... bluh.
Toen vroeg de vriend of ik in de stoel van de Spelbreker wilde gaan zitten.
En daar zat ik, kaarsrecht, armen over elkaar, helder, krachtig! Wow! Wat een verschil.

Aansluitend vroeg hij me om voor beide stoelen te komen staan en de Spelbreker en de Schrijver met elkaar in gesprek laten gaan. Eerst wel wat raar, want er zat immers niemand echt in de stoelen in de tuin.
Ik mocht verwoorden wat de Schrijver zei en daarna wat de Spelbreker antwoorde.
De Schrijver gaf aan dat ze graag zou willen schrijven en dat ze het niet fijn vond dat de Spelbreker er altijd tussen zat, dat er altijd wat voor gezet werd.
De Spelbreker luisterde en kon het wel begrijpen, dacht dat de Schrijver angst had en zorgde daarom voor afleiding.
De Schrijver gaf aan dat ze het graag wilde ontdekken allemaal....
Het gesprek werd afgerond en we gingen weer aan de tuintafel zitten. Het gevoel was anders, de energie veranderd. Ik zat rechtop, voelde me krachtiger.

De vriend zei dat hij richting huis zou gaan en vroeg me wat ik zo ging doen.
'Schrijven', was mijn bijna logische antwoord.
'En de Spelbreker?', vroeg hij.
'Die blijft maar mooi buiten', zei ik, maar verbeterde mezelf meteen; 'O nee, die mag in de bijkeuken, want het wordt wat vochtig buiten vanavond.' We schoten samen in de lach.
Het was wel duidelijk wat er gebeurd was; ik had in mezelf ruimte gecreëerd, overleg gepleegd en aangegeven waar de struikelblokken zaten.

Toen ik de vriend had uitgezwaaid ben ik met mijn laptop op de bank gaan zitten en heb ruim vier uur achter elkaar aan mijn boek 'Leid me... als ik luisteren wil!' geschreven. Niet gestoord, niet afgeleid en niet geplaagd door wat dan ook!

Dominus Cervix

Ik denk dat we terug gaan naar 2006.... op een sieradenbeurs zag ik een hanger hangen met de chakra kleuren. Ik vond hem wel aan de prijs, maar heb hem mezelf toch cadeau gedaan. Hij is langwerpig en ik denk dat veel mensen hem al bij me hebben gezien, omdat ik hem heel vaak draag.
Soms vragen mensen, "Wat heb je voor ketting om? Je houdt hem zo vaak vast." Ik ben me dat niet bewust, maar het voelt altijd wel goed als ik het hangertje in mijn hand heb.

Zit ik van de week in de tuin bij een vriendin, zegt ze "Wat heb jij eigenlijk om je nek?" Ik zeg dat het een ketting is met de chakrakleuren... "Dat zie ik, maar daar gaat het me niet om", zegt ze. "Ik zie allemaal flitsen uit je ketting komen. Kleine korte flitsen." Ik vraag of het haar positief voelt en ja dat doet het zeker.
Dan kijkt ze me aan en zegt... " Het is een dominicus...." Geen idee wat het is. Ik denk nog aan een pater of zo...., maar ze had het woord nog niet helder binnen gekregen en ze zegt vervolgens "Het is een Dominus....een Dominus .... een Dominus Cervix...." Ja dat was het .... Okee,. zeg ik ... ik heb nog nooit van een Dominus Cervix gehoord. Ze schudde haar hoofd: "Ik ook niet".

Google bracht ons het antwoord wat een Dominus Cervix is, en nu weet ik waarom ik deze ketting al zeven jaar draag en moeite heb om een andere hanger om te doen. Fijn dat ik dit mezelf zoveel jaren geleden cadeau heb gedaan. Niet naar de prijs gekeken, maar de energie gevoeld en daarop gereageerd. Blij!

Wat is een Dominus Cervix:
Dominus Cervix betekent letterlijk kracht, en staat voor een hoge vorm van energie. Deze energie heeft de kracht om te reinigen, te helen en zodoende te groeien. Op een fysiek, mentaal, emotioneel en spiritueel niveau. Deze energie is zo krachtig dat ze doorwerkt tot in onze (licht)cellen, omdat ze zorgt dat deze op een hogere resonantie gaan trillen. Met als gevolg een verbeterde celstructuur.

Bij aanraking van een Dominus Cervix product wordt binnen enkele seconden een groot, krachtig, zuiverend lichtveld gecreëerd, waarin alles oplost en transformeert wat negatief resoneert. Denk aan geopatische velden zoals negatieve aardstralen en wateraders, negatieve stralingen, negatieve gedachten en negatieve gevoelens. De energie van Dominus Cervix heeft daarop een sterk zuiverende en helende werking.

De Dominus Cervix energie is overgebracht in een aantal producten voor in en om uw huis en uw lichaam. De bekendste producten zijn de Dominus Cervix kristallen bollen. Deze zijn in verschillende groottes verkrijgbaar; hoe groter, hoe krachtiger de energie. Ook bestaan er Dominus Cervix sieraden zoals halskettingen en oorbellen die u direct op het lichaam kunt dragen.

Reserveer nu een exemplaar van het boekje Kristal Momentjes!!

Vanmorgen heb ik mijn uitgever aan de telefoon gehad. Ik wacht in spanning tot mijn omslag van het boekje Kristal Momentjes klaar is. Ik weet al hoe hij er uit gaat zien, maar er waren nog wat aanpassingen te doen. Nog even geduld dus, de ontwerpster heeft het ook druk.
Maar omdat de aanpassingen nog zo minimaal zijn, presenteer ik je hierbij alvast de huidige omslag!!

Het gaat zo meteen in de stroomversnelling, want de boekjes zullen zo ongeveer medio, eind juli gedrukt zijn.
Na volgende week gaat de uitgever nog intern in overleg over het formaat. Wordt het een vierkant boekje of wordt het toch anders? De kleurstelling van de letters en de opmaak komt ook nog voorbij.
Komen er sierlijke letters in, houden we het strakker?, alles nog mogelijk.

Wat zijn nou eigenlijk die Kristal Momentjes?
Kristal Momentjes zijn in 2006 ontstaan. Ik leerde schrijven met mijn spirituele helpers en ze schreven zulke mooie tekstjes, dat ik die niet voor mezelf wilde houden. Ik ben begonnen ze via de mail naar vrienden te sturen en gaandeweg groeide dat uit naar een mailbestand van bijna 600 mensen.

In het boekje is er bij ieder Kristal Momentje een uitleg geschreven, hoe je het Kristal Momentje kunt zien, hoe je er naar kunt kijken. Er staan er 52 in, voor iedere week van het jaar één.
Zoals bijvoorbeeld deze:

Zet je stappen duidelijk
Kijk om
En zie de afdrukken
Zo kun je altijd
Een stapje terug

Durf te stappen. Gewoon doen. Een keuze is een keuze, die morgen anders gekozen mag worden. Belet jezelf niet om het nieuwe uit te proberen. Je kunt altijd weer een stapje terug of linksaf als dat beter voelt. Stagneer niet door angst om te falen, maar zet je stappen zo duidelijk dat je weet wat je doet. Wees je daar zo bewust van dat je, als dat nodig mocht zijn, ook tijdig kunt bijsturen.

Ondanks dat we nog hard bezig zijn met het afronden van de laatste stappen, nog voor de drukpersen kunnen gaan draaien, is het al wel mogelijk om het boekje bij mij te reserveren. Je kunt er een door mij geschreven persoonlijke boodschap in krijgen.
Prijs: € 9,50
Leverbaar: medio, eind juli 2013
Bestellen: mail@dianavanbeaumont.nl

Dilemma op de vroege zondagochtend

Flink dilemma op de vroege ochtend..... Kwart voor zes werd ik wakker van onze kippen. Valt me toch mee dat de buren nog niet gaan klagen...;) wat een gekakel. Ik mijn bed uit en ze alvast maar eten gegeven, hielden ze even hun mond.

Toen was ik wakker ... ai! Het zonnetje piepte al door de ramen naar binnen, de vogeltjes lieten zich al horen en verder nietssssss aan geluid in het Schalkhaarse. Wat een zaligheid... maar daarmee begon het juist.... Zal ik gaan wandelen? Er mogen nog wat luisterkind afstemmingen en ik heb wel heel veel zin om aan mijn boek te schrijven. Zal ik dan eerst maar mijn boek doen?, ja maar nu is het zo lekker stil buiten. Ik kan met Evike langs de fiets, zal ik mijn camera meenemen? Wel prachtig zo in het buitengebied. Als ik ga wandelen kan ie eigenlijk ook wel mee. Maar ja, mijn boek....zal ik eerst maar aan mijn boek gaan werken, en dan eind middag wandelen? Dan is het niet zo rustig als nu... Ik draaide me nog maar eens om in bed.... Eind middag is het ook wel mooi licht om foto's te maken, zal ik langs de Douweler gaan wandelen of richting Wecheler, hoeveel afstemmingen ga ik vandaag eigenlijk doen, Paul is vanmiddag ook gaande dus het wordt niet samen wandelen dus daar hoef ik geen rekening mee te houden, of wel? Nee, en al zou het zo zijn, Evike wandelt rustig twee keer. Ik denk toch eerst maar mijn boek, kort rondje met Evike en dan mijn boek....wandelen komt vandaag echt wel,maar ja dan mis ik wel de schoonheid buiten. Van de week wordt het ook weer lekker weer, dan kan ik ook wel smorgens wandelen. Dan is het niet zo rustig als nu op de zondagochtend...... 

 Toen ik er eindelijk om kwart over zeven uitrolde wist ik het nog niet en begon het volgende dilemma..... zal ik eerst douchen of toch maar eerst wandelen, wat wil ik eten? Even appeltje mee voor onderweg of... ja maar als ik kort rondje loop maakt dat niet uit. Ga ik kort, wordt het boek of afstemmingen..... 

Ik heb het raam open gezet voor de vogelgeluiden, ga nu een  ommetje met Evike, maak dan een klein ontbijtje, want brunch verderop uitgebreid met Paul en daarna start ik met mijn boek. Verderop vandaag komt de wandeling.   
Mensenlief wat een keuzeprobleem..... Ik ben benieuwd wat deTzolkin over vandaag zegt.     Ik houd mijn hart vast voor de rest van de dag! :D

Hoe houd je je focus?

Het is weer tijd voor een vraag mbt het realiseren van mijn Luisterkind boek. Deze kwam binnen via mijn blog.
Vraag: hoe ik het voor elkaar krijg om me iedere keer weer zo sterk te focussen. Zij is zelf iedere keer zo snel afgeleid .

 

Antwoord: Ik kijk meestal een dag van tevoren naar de volgende dag en kijk hoe ik daar mijn boek-uren in kan zetten. Ik heb geen vaste uren, geen maximaal per dag dit of dat. Mijn andere werkzaamheden lopen ook gewoon door.
Ik zak met het schrijven in een flow en dan schrijf ik door tot ik geen zin meer heb, ik na moet denken over de vervolgstukken of dat er andere activiteiten roepen. Me focussen is dus geen probleem, starten en mee gaan in de stroming en niet verplicht aan een tijd vastzitten en ook niet balen als er een dag minimaal geschreven is. Dat zal dan zo bedoeld zijn en mag er in de ruimte die niet gevuld is wat nieuws ontstaan wat de volgende keer aan het papier wordt toevertrouwd.

Volgende vraag!!!

Hoeveel uur per dag schrijf je aan je boek?

Diana, hoeveel uur per dag schrijf jij nou aan je boek?? Een vraag, die gisteren in een Facebook berichtje bij me binnen kwam.
Toen ik die vraag las dacht ik: Ja, het is niet de eerste vraag over mijn schrijfwerk, die binnen rolt. Normaliter mail ik die ene persoon weer terug, maar nu lijkt het me leuk om die vraag gewoon hier te beantwoorden. Voor iedereen die het leuk vindt om te volgen.

 

En misschien heb jij ook zelf wel een vraag die betrekking heeft op het schrijven van mijn Luisterkind boek? Elke willekeurige vraag die bij je opkomt mag je me stellen. Vanaf vandaag tot de dag dat mijn manuscript naar de Uitgever gaat.
Vraag: wanneer is dat?
Antwoord: uiterlijk eind juni en alles eerder als hij klaar is.

 

Dusssssssssss lieve mensen, leef je uit en stel je vragen

Mag hier bij 'reactie', mag in een mail naar mail@dianavanbeaumont.nl, mag via een persoonlijk berichtje via facebook. Kijk maar wat je goed voelt. Ik vind het leuk om met jullie te delen en kijk er dan ook naar uit!

 

O ja, het antwoord op de vraag hoeveel uur per dag ik aan mijn boek schrijf.
Ik heb een tijdje gedacht dat ik alleen maar aan mijn boek werkte als ik daadwerkelijk letters op het scherm zag verschijnen. Na vier boeken weet ik gelukkig wel beter.
Gedurende de dag zwiert het boek heel vaak door mijn hoofd, of ik nu de was aan het ophangen ben, de hond aan het uitlaten ben, het maakt niet uit. "Dit moet er nog bij, dat mag ik niet vergeten, die zin mag anders, o nu weet ik welk stukje er weg mag" en ga zo maar door.
Op het tafeltje hier beneden ligt pen en papier, voor de invallen die ineens op komen zetten en die ik niet mag vergeten.
Soms hebben hoofdstukken ook even wat meer tijd nodig en mogen ze zich rustiger vormen in mijn hoofd voor ze echt op papier komen te staan.

Hoeveel uur ik daadwerkelijk echt aan mijn boek schrijft wisselt per dag en is sterk afhankelijk van de andere activiteiten en mijn concentratie, of ik wel of geen zin heb, of ik moe ben, of mijn koekjes op zijn, of het hoofdstuk net af is en zo nog meer redenen.
Soms schrijf ik vier uur per dag, soms meer, soms minder. De uren dat ik daadwerkelijk met het boek bezig ben is op dit moment wel bijna de hele dag te noemen.
Ik sta er mee op en ga er mee naar bed.

Volgende vraag!!!