Heb jij voornemens?? Of ga je het doen?

De allerlaatste dag van 2012. Bijzonder eigenlijk, dat we dat zo verwoorden. Iedere dag is een dag die niet meer terugkomt. Iedere dag kunnen we afsluiten en de volgende dag weer als volledig nieuw omarmen. Nu een heel nieuw jaar in het vooruitzicht. Nieuwe energie, nieuwe dagen, nieuwe lente, zomer, herfst, winter. Net als de afgelopen jaren en net als de aankomende jaren. Wat zijn we bevoorrecht dat we dit allemaal mee mogen maken. Zoveel mogen ervaren, iedere dag weer.

Terugkijkend op dit jaar ben ik een tevreden mens. Ik heb eind 2011 de knoop doorgehakt om 2012 volledig voor mijn praktijk te gaan. Ik heb gebuffeld, ik heb ervaren, ik heb mijn kwaliteiten ingezet en ik heb bovenal van alle momenten genoten! Ja, voor mij is 2012 echt een prachtig jaar geweest.

 En zo op de overgang van 2012 naar 2013 komt altijd het woord ‘voornemens’ naar voren. Wat neem je je voor om in het volgend jaar anders te gaan doen, beter te gaan doen? Is het wel zo’n goed woord, dat ‘voornemen’? Ik denk het eigenlijk niet. Een voornemen is namelijk dat je je iets voorneemt om te gaan doen. Er zit dus nog een hobbeltje óf je het wel óf niet gaat doen. Je neemt het je voor, je zegt nog niet dat je het gaat doen. Is het schijnveiligheid? Ruimte houden om het toch maar niet te doen? Jezelf voor de gek houden met zo’n marge? Is het daarom, dat zoveel voornemens al zo vlot in het nieuwe jaar stranden?
Zou het niet fijner zijn om te zeggen dat je het Gaat Doen? Dat je die afspraak met jezelf maakt? Volgens mij heb je er dan een veel beter gevoel over, dan dat je je iets voorneemt, wat aansluitend wéér niet lukt.

In mijn boek Hoe vind jij jezelf? help ik je ook om het Te Doen; daar komen waar je heen wilt. Het vinden van jezelf, het vinden van geluk. Geen voornemens, maar gewoon oppakken en doen. Niet anders dan dat.

Aan jou de keuze wat je met het aankomende jaar gaat doen. Voor mij is het duidelijk en ik kan je zeggen dat ik de afgelopen weken alvast begonnen ben. Want net als met stoppen met roken, of starten met afvallen of sporten…. Het hoeft niet altijd op een maandag te starten, je kunt er ieder moment van de dag mee beginnen, iedere minuut. En zo ook met mijn leven, mijn plannen, mijn geluk… Ik leef het, nu, op dit moment. Het hangt niet af van klokslag 12 uur vannacht.

Ik ga vandaag verder met waar ik gisteren en vorige week mee bezig was en morgen en overmorgen en volgende week ook zal doen.

Het leven zijn dagen, wij delen ze in. Leef, zonder beperkingen van maanden, dagen, jaren en tijd. Jij bepaalt, jouw keuzes en bovenal Jouw geluk.

Ga het doen! Niet voornemen maar doen! Leer jezelf liefhebben vanuit je hart en door te doen waar dat hart blij van wordt. Nu.

 Ik wens je een fijne dag en een fijne eerste januari en een fijne nieuwe dag en nog een fijne nieuwe dag en nog een fijne…. Juist!  Geniet ervan.

Mijn vader en de orchidee

Als je bij mijn vader in zijn slaapkamer kwam stonden er in de vensterbank een aantal orchideeën. Een aantal waren van zichzelf, maar er stonden er ook altijd een paar van andere mensen. Die ‘verbleven’ dan bij mijn vader, die voor de planten zorgde en als ze weer in bloei stonden gingen ze weer terug naar degene van wie ze waren.

Eind 2008 kocht ik een orchidee voor hem. Hij lag in het ziekenhuis, voor de zoveelste keer. Hart- en longklachten. Onze kerst werd dus een ziekenhuis kerstmis. Mijn vader was blij met de plant en toen hij ontslagen werd uit het ziekenhuis nam hij hem mee naar huis.
Drie maanden later overleed mijn vader.

De orchidee kreeg een mooi plekje bij mij in huis. Ik hoopte dat hij net zo mooi zou gaan bloeien als alle orchideeën die altijd bij mijn vader stonden. Maar de plant bleef na de eerste bloei een plant zonder bloemen. Eind 2009 geen bloemen, eind 2010 geen bloemen.

Mijn zus daarentegen heeft ook orchideeën in huis en die bloeien het hele jaar door. Haar dochter zegt altijd gekscherend dat het niet anders kan dat ze bloeien omdat opa voor de bloemen zorgt. Mijn orchidee bleef staan waar hij stond, eind 2011 nog steeds geen bloemen. En een maand geleden zag ik de knopjes ontstaan…. Waren dit bloemen?? Zou het nu echt? En dat eind 2012, het begin van de nieuwe Tijd.

En ja hoor, op dit moment zitten er aardig wat knoppen in de plant en lijkt het er op dat de eerste bloem zich vandaag of morgen helemaal opent. Een mooiere kerst heb ik in geen jaren gehad.

Pay it forward op de vroege zaterdagochtend

Misschien heb je de film ‘Pay it forward’ ook gezien. Iets voor een ander doen, zonder er iets voor terug te vragen. Het geeft een warm gevoel, een gevoel van samenzijn, van elkaar helpen. En of dat nu rond de kerst is of in de zomerperiode, het maakt geen verschil. Je hart volgen, er voor de ander zijn… iedere keer geeft het weer een bijzonder gevoel. Zo reed ik vanmorgen vroeg in de auto het dorp uit, op weg naar de supermarkt voor de weekboodschappen. Op de doorgaande weg zag ik ze lopen; twee jongens, beide met een koffer op wieltjes. Toen ik ze voorbij reed rekende in een kort moment, dat, als ze naar het station zouden gaan, ze nog vijfentwintig minuten te gaan hadden. Ik naderde een kruispunt en daar keerde ik de auto. En daar was het gevoel al, van binnen bij me voelde ik de warmte naar boven komen. Ik stopte ter hoogte van de jongens en vroeg of ze naar het station gingen. “We don’t speak dutch”, antwoordde de langste van de twee. In het Engels nodigde ik ze uit om in de auto te stappen en een lift aan te nemen. Ze keken elkaar aan en namen mijn aanbod met beide handen aan. Ik voelde me blij! De kleinste, een Chinese jongen, schoof met zijn koffertje op de achterbank en de langste van de twee, een Turkse jongen, schoof de koffer in de kleine achterbak en zakte vol ongeloof op de bijrijders stoel. Hij was verbaasd en kon er niet over uit dat er nog mensen zijn die dit zo maar aanboden. Zelf vond hij dat zijn generatie, hij was vijfentwintig jaar, niet meer zo begaan was met de ander. Ik protesteerde en zei dat zijn generatie juist zo ’samen’ was. Het was een kwestie van zelf open staan en zien wat er zou ontstaan. Zijn generatie had juist de hele wereld om te omarmen, ze waren grenzeloos, dankzij social media en internet. Hun dankbaarheid en verbazing bleef de hele rit duren. Twee studenten die op weg waren naar huis voor de feestdagen. De één naar China en de ander naar Turkije.

Op het station kreeg ik een warme oprechte knuffel van de lange jongen. “Pay it forward”, zei ik. “Het voelt mij ook goed jullie dit te mogen geven op de vroege ochtend. Besef hoe het voor jullie is en zie zelf ook wat je voor een ander kunt doen!” Twee blije koppies die enthousiast aan het knikken waren. Dat zouden ze zeker gaan doen! Toen ik de parkeerplaats af reed werd er driftig gezwaaid. Twee jongens onderweg naar hun thuis. Twee jongens die ik een fijne start van hun reis had kunnen bezorgen. Mijn hart jubelde op deze vroege zaterdagochtend, een grote glimlach op mijn gezicht. Een heerlijk gevoel, zomaar wat doen voor een ander!

Samenwerking Nationaal Fonds Kinderhulp!

Vanmorgen heb ik een bezoek gebracht aan Nationaal Fonds Kinderhulp. Ik wil in 2013 namelijk een deel van mijn inkomsten doneren aan een organisatie die zich bezig houdt met het welzijn van de kinderen. Er zijn enorm veel instanties, organisaties, verenigingen en stichtingen en het was dan ook even zoeken welk Fonds nu echt bij me past. Toen ik Nationaal Fonds Kinderhulp op internet tegenkwam voelde ik meteen de klik. Een belletje naar het kantoor en ik werd uitgenodigd om vrijblijvend langs te komen voor een gesprek. Nationaal Fonds Kinderhulp zet zich al meer dan een halve eeuw in voor kinderen die te maken krijgen met jeugdzorg en door financiële problemen buitenspel komen te staan. Zij willen dat deze kwetsbare groep ook weer volwaardig kan deelnemen aan onze maatschappij. Met kleine financiële bijdragen voor kindgerichte en praktische zaken, willen ze de kinderen weer op rit krijgen zodat ze zelf weer aan een betere toekomst kunnen werken. Nationaal Fonds Kinderhulp gaat, net als ik, voor het geluk van de kinderen, de toekomst van de kinderen en helpen een handje mee om dat te kunnen realiseren. Waar ik dat met mijn Luisterkind afstemmingen doe, doen zij het via het Fonds.

Een warme, open organisatie die het welzijn van het kind op de lange termijn hoog in het vaandel heeft staan. Ieder mens en iedere bijdrage is meer dan welkom. Ze omarmen nagenoeg alle acties en zijn toegankelijk voor iedereen. Mijn bezoek vanmorgen was net zo warm en prettig te noemen. Dezelfde doelstelling hebben schept uiteraard al direct een band. We hebben elkaar na een uur de hand geschud en ik ging blij en opgetogen weer naar huis. Een mooie organisatie, waarvoor ik met mijn bijdragen een duit in het zakje zal doen voor diverse projecten! Ik heb me bij deze verbonden aan Nationaal Fonds Kinderhulp en zal op mijn website en deze blog de donaties en projecten vermelden! Voor een gelukkig leven voor ieder kind!