Laat de kinderen mij vertellen wat er scheelt

Kevin (11 jaar) is weer het vrolijke ventje die hij een paar jaar geleden was. De depressie is voorbij. De auralifter is vertrokken en Kevin kan weer vrij ademhalen.
Iris (7 mnd) geeft aan dat ze niet aan ieders eisen wil voldoen en rustig de wereld wil leren kennen op haar manier.
Bart (2,5 jr) en Cuno (9 mnd) geven aan dat hun chaos en huilen komt door hun moeder, die haar leven niet op orde heeft.
Amber (6jr) voelt zich weer vrij als de geest van opa eindelijk door is naar het licht. Ze mag nu zelf weer bepalen en hoeft niet meer te doen wat opa zegt.
Sjoerd (13 jr) geeft aan dat hij meer behoefte heeft aan rust en stilte, een eigen plekje, zodat hij met meer concentratie kan leren.
Een jongetje in zijn mama's buik verteld me, dat hij opziet tegen de bevalling, maar ook graag weer bij mama is, net als toen.
Een meisje in haar mama's buik verteld me, dat ze niet tegen hard geluid kan... ze laat me een oorlogsgebied zien... daar is ze omgekomen.

Zomaar wat kindertjes die ik gesproken heb in mijn praktijk. Kindertjes uit Brabant en Zeeland, kindertjes uit Groningen en Utrecht.

Kinderen hebben het pittig in deze tijd. Hun enorme ontvankelijkheid, hun zuiverheid en hun openheid is prachtig, maar het maakt ook dat indrukken, gevoelens, gedachten van anderen veel harder binnenkomen dan we kunnen voorstellen. Onze wereld sluit (nog) niet helemaal aan bij die van hun. Wij zullen hierin mogen veranderen en de aanpassingen mogen doorvoeren, zodat we onze kinderen weer begrijpen en we op één level met ze kunnen lopen.

Ik ben als medium bevoorrecht dat ik op zielsniveau contact kan maken met de kindertjes. Ze hoeven hiervoor dan ook niet naar mijn praktijk te komen.
Ik overbrug de afstand vanuit mijn innerlijke kracht. Ze hoeven niet te praten, me duidelijk te maken wat er scheelt.
Hoe oud ze ook zijn, waar ze ook wonen, ze mogen mij hun verhaal vertellen zodat ouders, verzorgers er mee aan de slag kunnen.
Ongeacht het probleem... laat ze het me vertellen.
Ik stem me af op hun naam en het gesprek komt via Automatisch Schrift op gang. Ik kan vragen stellen, antwoorden ontvangen, duidelijkheid scheppen en advies geven.

Ook kindertjes die nog geboren mogen worden laten me hun wensen en vragen zien en horen; Prenatale Communicatie.
Ik bereid ze voor op de bevalling en we praten over de vragen die de aanstaande ouders hebben en die het kindje zelf heeft.
Een prachtige voorbereiding op een nieuw leven hier op aarde.

Laat de kinderen mij hun angsten, tekortkomingen of problemen vertellen. Of het nu over school, het eten, slapen of sociaal gedrag gaat.
Wees vrij om contact op te nemen, zodat we de kindertjes van nu fijn kunnen begeleiden. Net zo lang tot wij de draai hebben gemaakt, de nieuwe energie in.

Lieve groet,
Diana

diana@delemniscaat.nl
http://www.delemniscaat.nl/channelen.html

* de namen die hierboven gebruikt zijn, zijn fictieve namen.

Op naar de groentetuin

Vorige week was ik een doos op zolder aan het uitruimen en trof een boek wat ik al heel lang in bezit heb. Het gaat over kruiden in potten kweken. Ik denk dat ik het boek al ruim 20 jaar heb. Het deed me beseffen dat ik er eigenlijk altijd wel interesse in heb gehad; werken met planten.
Mijn vader had een groentetuin en in de achtertuin van ons huis was het altijd een bloemenzee. Zelf heb ik ook nog een tijdje op een planten kwekerij gewerkt en ik was vaak in tuincentra te vinden. Ik stekte mijn plantjes, droogde bloemetjes die langs de waterkant groeiden en was altijd wel met potjes, aarde en plantjes bezig.

Toen ik in 1989 uit huis ging, werd mijn eigen tuin een groen paradijsje. Ik ken weinig bloemen of planten van naam, ik weet niet wanneer ik welke plant precies moet snoeien, of welke soort grond ze nodig hebben... maar ik vind het heerlijk om er mee bezig te zijn.
En nu woon ik sinds 2010 in een huis met een ruime tuin... veel tegels en weinig groen. Ruimte om de auto van oprit naar garage te kunnen rijden. Vorig jaar hebben we een kippenhok geplaatst en de bamboe die er achter groeit redelijk teruggesnoeid tot een acceptabele hoogte.
Een grasveldje wat uit bobbels en hobbels bestond, maakte plaats voor een omgespit stukje grond. Voorzichtig begonnen we met het kweken van groenten.
Tomaat, paprika, sla, boontjes, worteltjes. En ondanks dat we vroeger thuis veel groenten van ons eigen tuintje aten, beleefde ik het eten uit eigen tuin als een waar wonder. Wat was het prachtig om je eigen groenten te kweken, ze te zien opgroeien en dan op een dag de krop sla te kunnen bereiden als eten voor die avond.
De smaak verraste me, zo puur en zuiver, zo stevig, een waar genot!

Aan het eind van de zomer werd besloten de rest van het stukje gras wat er nog lag ook op te offeren voor de groenten van 2011.
Op dit moment is het een saai, zwart stukje grond met wat metalen hekjes er omheen. Niet echt een lust voor het oog. Maar in mijn hoofd ontstaat een plan voor dit jaar.
Mijn groententuin, creatief aangelegd, wat ideeen opgedaan uit bladen en van internet. Een mix van bloemen en groenten, geen saai recht toe recht aan tuintje, maar een sprankelend tuintje waarin we kunnen genieten van onze groenten en daarnaast van alles wat er verder groeit en bloeit.

Voor de kruiden ben ik nu aan het kijken. Vorig jaar stonden ze in een bak aan de schutting. Te hard gegroeid, weinig mee gedaan. Misschien dit jaar op een andere manier neerzetten. Een grote teil zou een leuke optie zijn.
Ik orieenteer me nu ook op het invriezen of het in olie zetten van de kruiden. En dan kom ik weer bij mijn boek van twintig jaar geleden; zofijn dat ik die nog heb en het lijkt of ik nu pas begrijp wat de pagina's en de foto's me te vertellen hebben.

Planten, bloemen, aarde, kruiden.... zo heerlijk om er zo midden in de winter mee bezig te zijn! Ook deze tuin zal een metamorfose ondergaan. Op naar het voorjaar! Voor mijn gevoel is het al zover!