Als je bij mijn vader in zijn slaapkamer kwam stonden er in de vensterbank een aantal orchideeën.
Een aantal waren van zichzelf, maar er stonden er ook altijd een paar van andere mensen. Die ‘verbleven’ dan bij mijn vader, die voor de planten zorgde en als ze weer in bloei stonden gingen ze weer terug naar degene van wie ze waren.
Eind 2008 kocht ik een orchidee voor hem. Hij lag in het ziekenhuis, voor de zoveelste keer.
Hart- en longklachten. Onze kerst werd dus een ziekenhuis kerstmis. Mijn vader was blij met de plant en toen hij ontslagen werd uit het ziekenhuis nam hij hem mee naar huis.
Drie maanden later overleed mijn vader.
De orchidee kreeg een mooi plekje bij mij in huis. Ik hoopte dat hij net zo mooi zou gaan bloeien als alle orchideeën die altijd bij mijn vader stonden. Maar de plant bleef na de eerste bloei een plant zonder bloemen. Eind 2009 geen bloemen, eind 2010 geen bloemen.
Mijn zus daarentegen heeft ook orchideeën in huis en die bloeien het hele jaar door. Haar dochter zegt altijd gekscherend dat het niet anders kan dat ze bloeien omdat opa voor de bloemen zorgt.
Mijn orchidee bleef staan waar hij stond, eind 2011 nog steeds geen bloemen. En een maand geleden zag ik de knopjes ontstaan…. Waren dit bloemen?? Zou het nu echt? En dat eind 2012, het begin van de nieuwe Tijd.
En ja hoor, op dit moment zitten er aardig wat knoppen in de plant en lijkt het er op dat de eerste bloem zich vandaag of morgen helemaal opent. Een mooiere kerst heb ik in geen jaren gehad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten